Spróbujmy w prostych słowach podsumować podstawowe właściwości mechaniczne Plexiwire Resin Basic i porównać je z popularnymi materiałami 3D.
Zacznijmy od takiej wartości jak wytrzymałość na rozciąganie (ultimate tensile strength). Wartość ta wskazuje jak duże obciążenie może wytrzymać część wykonana z danego materiału zanim pęknie w miejscu przyłożenia siły. W prostych słowach, trzymasz część w prawej ręce i ciągniesz ją lewą ręką w przeciwnym kierunku. W momencie pęknięcia, element pęka wzdłuż osi, wzdłuż której go ciągniesz i to jest maksymalna siła, jaką można przyłożyć do rozerwania elementu.
Przejdźmy teraz do liczb. Żywica Plexiwire Basic została przetestowana pod tym kątem i ma wytrzymałość na rozciąganie 81 MPa. Innymi słowy, do rozerwania elementu o przekroju 1 centymetra kwadratowego potrzeba 800 kg siły. Oczywiście są to dane z badań laboratoryjnych i przy realnym zastosowaniu musimy brać pod uwagę znacznie więcej parametrów.
Porównajmy tę liczbę z innymi tworzywami, które są wykorzystywane w druku 3D. Przykładowo ABS ma wytrzymałość na rozciąganie na poziomie 50 MPa, czyli o prawie 40 procent mniejszą (dane pochodzą z badań laboratoryjnych LG Chem, dane z badań modeli do druku mogą być mniejsze). Podobna różnica w wydajności jest w przypadku PLA, którego wytrzymałość na rozciąganie wynosi 53 MPa. A w porównaniu do PA6 różnica wynosi około 100 punktów na korzyść PA6.
Widzimy, że przez ten parametr Plexiwire Resin Basic może być używany do zastosowań inżynierskich, co znacznie rozszerza jego zastosowanie w projektach inżynierskich.
PS. Dane laboratoryjne zostały uzyskane w tzw. warunkach idealnych. A w realnej aplikacji będzie znacznie więcej parametrów, które będą miały wpływ na wytrzymałość na rozciąganie. Trzeba to wziąć pod uwagę przy obliczaniu części, którą planujemy wydrukować.
PPS. Do testów laboratoryjnych część została wydrukowana przy podstawowych ustawieniach druku i postprocesu (mycie i dozowanie). Właściwości mechaniczne mogą się różnić, jeśli drukowanie i postprocessing będą wykonywane przy innych parametrach.
Zacznijmy od takiej wartości jak wytrzymałość na rozciąganie (ultimate tensile strength). Wartość ta wskazuje jak duże obciążenie może wytrzymać część wykonana z danego materiału zanim pęknie w miejscu przyłożenia siły. W prostych słowach, trzymasz część w prawej ręce i ciągniesz ją lewą ręką w przeciwnym kierunku. W momencie pęknięcia, element pęka wzdłuż osi, wzdłuż której go ciągniesz i to jest maksymalna siła, jaką można przyłożyć do rozerwania elementu.
Przejdźmy teraz do liczb. Żywica Plexiwire Basic została przetestowana pod tym kątem i ma wytrzymałość na rozciąganie 81 MPa. Innymi słowy, do rozerwania elementu o przekroju 1 centymetra kwadratowego potrzeba 800 kg siły. Oczywiście są to dane z badań laboratoryjnych i przy realnym zastosowaniu musimy brać pod uwagę znacznie więcej parametrów.
Porównajmy tę liczbę z innymi tworzywami, które są wykorzystywane w druku 3D. Przykładowo ABS ma wytrzymałość na rozciąganie na poziomie 50 MPa, czyli o prawie 40 procent mniejszą (dane pochodzą z badań laboratoryjnych LG Chem, dane z badań modeli do druku mogą być mniejsze). Podobna różnica w wydajności jest w przypadku PLA, którego wytrzymałość na rozciąganie wynosi 53 MPa. A w porównaniu do PA6 różnica wynosi około 100 punktów na korzyść PA6.
Widzimy, że przez ten parametr Plexiwire Resin Basic może być używany do zastosowań inżynierskich, co znacznie rozszerza jego zastosowanie w projektach inżynierskich.
PS. Dane laboratoryjne zostały uzyskane w tzw. warunkach idealnych. A w realnej aplikacji będzie znacznie więcej parametrów, które będą miały wpływ na wytrzymałość na rozciąganie. Trzeba to wziąć pod uwagę przy obliczaniu części, którą planujemy wydrukować.
PPS. Do testów laboratoryjnych część została wydrukowana przy podstawowych ustawieniach druku i postprocesu (mycie i dozowanie). Właściwości mechaniczne mogą się różnić, jeśli drukowanie i postprocessing będą wykonywane przy innych parametrach.
